Terwijl de focus van president Donald Trump op tarieven de krantenkoppen domineert sinds zijn terugkeer naar zijn ambt in januari 2025, begint de werkelijke impact van deze handelsbelemmeringen door te dringen tot de Amerikaanse consumenten. Hoewel Trump volhoudt dat het buitenland de dupe wordt van de tariefkosten, is de realiteit complexer. De last komt uiteindelijk terecht bij zowel Amerikaanse bedrijven als consumenten.
Hoewel consumenten nog niet de volle kracht van de tarieven hebben gevoeld, betalen ze al een verborgen prijs. Volgens het Budget Lab van Yale University is de gemiddelde belasting op Amerikaanse importeurs gestegen naar bijna 18%, een stijging ten opzichte van slechts 2,4% in januari. De Harvard Business School schat dat Amerikanen vanwege deze tarieven nu ongeveer 5% meer uitgeven voor geïmporteerde goederen.
Hoe proberen Amerikaanse bedrijven consumenten te beschermen tegen deze stijgende kosten?
Strategische voorraden aanleggen en de klap opvangen
Veel bedrijven anticipeerden op de agressieve houding van Trump ten aanzien van tarieven en sloegen strategisch voorraden op in de aanloop naar de invoering ervan. Deze stap stelde hen in staat de impact tijdelijk te bufferen, waardoor de prijsstijgingen voor consumenten werden uitgesteld, terwijl ze hoopten op een snelle oplossing van de handelsoorlog.
John Lash, vice-president productstrategie bij e2open, een softwareplatform voor de toeleveringsketen, legt uit: “Bedrijven hebben al vroeg voorraad gepositioneerd om de tarieven voor te blijven en consumenten te isoleren in de hoop dat de handelsoorlog zou eindigen voordat de voorraden op waren. Dat bood enige bescherming op de korte termijn.” Nu deze initiële voorraden echter slinken, worden Amerikaanse bedrijven geconfronteerd met een urgent dilemma: stijgende inputkosten zonder gemakkelijke oplossing.
De keuzes zijn complex: de hogere tariefkosten worden doorberekend aan de consumenten, wat mogelijk tot prijsschokken kan leiden en de vraag kan schaden; de extra belastingen zelf absorberen, waardoor de winstmarges onder druk komen te staan; of leveranciers onder druk zetten om de lasten te delen.
Volgens Lash: “Voor de grootste kopers, zoals de Walmarts en Amazons van de wereld, wordt leveranciers gevraagd een deel van de pijn te delen.” Dit betekent dat het winkelend publiek bij deze retailgiganten voorlopig minimale prijsstijgingen te zien zal krijgen. Kleinere bedrijven, die niet dezelfde onderhandelingsmacht hebben, kunnen worstelen met deze evenwichtsoefening en kunnen gedwongen worden de hogere kosten door te berekenen of deze zelf te absorberen – beide scenario’s zullen uiteindelijk hun bedrijfsresultaten schaden.
Een tijdelijke wapenstilstand: de onvermijdelijke inhaalslag
Hoewel deze strategieën consumenten tijdelijk uitstel bieden, kunnen ze het onvermijdelijke alleen maar uitstellen. Terwijl tarieven door de mondiale toeleveringsketens blijven slingeren en de initiële voorraden slinken, zullen Amerikaanse consumenten in 2026 en daarna waarschijnlijk met merkbare prijsstijgingen te maken krijgen. Lash waarschuwt: “Nu de volledige impact van tarieven zich een weg baant door de toeleveringsketen, is het nettoresultaat duidelijk: consumenten zullen meer betalen voor goederen en de winsten van bedrijven zullen eroderen.”
Hij erkent dat de consumentenbestedingen verrassend veerkrachtig zijn gebleven en dat de aandelenmarkt ondanks economische onzekerheden blijft bloeien. Lash waarschuwt echter dat de extra druk van tarieven deze veerkracht op de proef zou kunnen stellen. De langetermijngevolgen van dit handelsbeleid blijven onduidelijk, maar het wordt steeds duidelijker dat niemand ongedeerd ontsnapt aan de escalerende tarievenoorlog.
