Michael Jordan, algemeen beschouwd als de grootste basketbalspeler aller tijden, heeft eind 2025 een nettowaarde van ongeveer $3,8 miljard vergaard. Hoewel zijn NBA-inkomsten aanzienlijk waren ($90 miljoen over 15 seizoenen), komt het grootste deel van zijn rijkdom voort uit slimme zakelijke ondernemingen en steunbetuigingen, met name zijn langdurige samenwerking met Nike. Maar wat als Jordan zou besluiten zijn hele fortuin gelijkelijk te verdelen onder alle mensen in de Verenigde Staten?
De wiskunde achter de weggeefactie
Als Jordan zijn 3,8 miljard dollar gelijkmatig zou verdelen over de gehele Amerikaanse bevolking (ongeveer 342 miljoen mensen), zou elk individu ongeveer $11,11 ontvangen.
Als de verdeling beperkt zou zijn tot volwassenen (leeftijd 18+) – een bevolking van ongeveer 305 miljoen – zou elke persoon ongeveer $12,45 ontvangen.
Deze bedragen zijn bescheiden, maar illustreren hoe zelfs immense rijkdom verwatert als deze over een heel land wordt verspreid.
Hoe Jordan zijn imperium opbouwde
Het financiële succes van Jordan kwam niet alleen voort uit basketbal. De lancering van de Air Jordan-lijn in 1984 transformeerde hem tot een wereldwijd marketingicoon. Alleen al de royalty’s van Nike blijven hem jaarlijks tientallen miljoenen opleveren.
Na verloop van tijd droegen lucratieve goedkeuringsovereenkomsten met Gatorade, Hanes en McDonald’s bij aan zijn inkomsten buiten de rechtbank, tot meer dan $ 500 miljoen. Zijn investering in de Charlotte Hornets verhoogde zijn nettowaarde verder, hoewel hij later zijn belang verkocht.
Het grotere geheel
Hoewel de hypothetische uitbetaling per persoon klein is, benadrukt dit scenario de extreme welvaartsconcentratie in moderne economieën. Het vermogen van Jordan om atletische roem om te zetten in een imperium van meerdere miljarden dollars is zeldzaam, maar laat zien hoe branding, zakelijk inzicht en slimme investeringen financieel succes kunnen vergroten dat veel verder reikt dan het traditionele inkomen. De verdelingsoefening onderstreept ook de economische realiteit van de ongelijkheid in welvaart in de VS.
Kortom, zelfs een filantropisch gebaar van een van de rijkste atleten ter wereld zou slechts een klein bedrag per persoon opleveren, maar onderstreept toch de immense omvang van de rijkdom aan de top en de uitdagingen van een eerlijke verdeling.
